آسمانِ قایق‌شان خیس شد
دریا صدای کوچک‌شان را خورد
***
– که بود؟
– چه بود؟
مادری از خواب پرید/ پدران تا سینه به آب زدند
دریا، خاموش/ روستا، نگرانْ بِگوش
صدای کوچکان‌شان نمی‌آمد…
آنقـــــدر تاریـــــــــــک
که مِه هم راهش را گم کرد
و دریا مِه را هم خورد
***
حالا دیگر، هیچ‌چیز پیدا نیست…
– قایق‌شان کو؟؟!!
– قایق‌شان کو؟؟!!
– قایق‌شان کو؟؟!!
– قایق‌شان کو؟؟!!
– قایق‌شان کو؟؟!!
– قایق‌شان کو؟؟!!
– قایق‌شان کو؟؟!!
– قایق‌شان کو؟؟!!
– قایق‌شان کو؟؟!!
– قایق‌شان کو؟؟!!
– قایق‌شان کو؟؟!!
– قایق‌شان کو؟؟!!
– قایق‌شان کو؟؟!!
– قایق‌شان کو؟؟!!
– قایق‌شان کو؟؟!!
روستا غرق شدنش را ندید/ مردنش را چرا
… مادر، تا زانو، به زمین رفت/ پدر، اشک‌هایش را دریا خورد
391 num s
